لعنت

این «من» ام.
«من»همانی ام که به خاطرش آه کشیدی.
«من» همانی ام که شکوه اش را به چاه گفتی.
«من» همانی ام که عمری دشمنت شدم.
«من» همانم که عمری از آن به خدا پناه بردی.
«من» همانم که روبروی تو ایستادم.
«من» همانم که بیعت شکستم.
«من» همانم که در کمین محراب «شما» نشستم.
«من» همانم که «شما» ـ علیه السلام ـ را با شمشیر «من» ام، از اهل عالم گرفتم.
«من» همان لایق لعن ابدی ام؛
«من» من.
ابن ملجم، «من» ام آقا؛
«من» من است؛
«منیّت» من است.
شهادت می دهم که تو با «حق» ای و «حق» با توست، و «من» من، قاتل «حق».
و لعنت به «من» من
لعنت به قاتل «تو»
لعنت به قاتل«حق»
لعنت به «ابن ملجم»
تا روز قیامت.
 

 

اینو هم پیشنهاد می دم.از دوستم در تلاجن که چقدر ممنونشم گاهی.