تو این که تمام غم های عالم تو کربلا جمع شده شکی نیست. تو این که تمام غم های عالم یک جا و یک دفعه کنار هم قرار گرفته و اون هم در عاشورا. و البته شکی هم در این نیست که عاشورا ــ میشه گفت ــ اعتلای سازماندهی همه قوانین زندگی بشریه. از فرهنگ و اجتماعیات بگیر تا سیاست و بازرگانی. از ایثار بگیر تا جوانمردی. همه چیز تو عاشورا تعریف داره. همه چیز تو عاشورا قاعده داره. همه قواعد اخلاقی تو عاشورا عملن پیاده شده. همه قوانین بشری در عاشورا هست. از رابطه امام با اهل حرم تا رابطه امام با حر تا آرایش سپاه امام حسین(ع) تا رجز های اصحاب امام تا همه چیز. همه چیز یعنی دقیقن همه چیز. خب حالا ــ به قول یک انسان ــ سوال پیش میاد که حالا چیکار کنیم؟ خب سوال نداره که؛ بایستی این قوانین رو استخراج کنیم. وسایل مورد نیاز هم بصیرت و البته منبع موثق تاریخی(در همون مقاتل) هستن. اصلن یه مقتل بزاریم جلومون، قسمت به قسمتش رو تحلیل کنیم و نتیجه رو یادداشت کنیم. تهش میشه چی؟ تهش میشه مجموعه قوانین عملی زندگی. تهش میشه سبک زندگی.(ع، این عبارت چقد آشناس. همونی نیس که حضرت آقا تو سخنرانی معروف خراسانشون تاکید کردن و اهمیتشو گوشزد کردن و ما هی اسمشو تکرار می کنیم؟؟؟)
+ تهش میشه اثبات اینکه آره ارباب. اگه ما عاشورا کنارت بودیم، یارت بودیم.